Gedachtenspinsels

Leef je Wens > Gedachtenspinsels

Zomaar wat gedichtenspinsels..

Bewust koffiezetten

Wel eens nagedacht welke handelingen je verricht om koffie te zetten? Probeer het maar eens te vertellen aan iemand. Die ander voert dan uit wat jij zegt. Je zult dan ontdekken dat je best wat stappen overslaat… Niet dat je het niet weet (je kunt tenslotte koffiezetten), maar je bent je niet meer bewust van al je handelingen en gedachten. Je zet (bijna) onbewust bekwaam koffie.

Als je nou eens onbewust onbekwaam bent in koffie zetten, dan weet je niet eens wat koffiezetten is. Je mist het ook niet totdat er een moment komt in je leven waarin je wordt geconfronteerd met koffie. En dat je bewust wordt dat het goed voor je is om koffie te kunnen zetten.

Je bent je op dat moment het meest bewust van een nieuw bewustzijn: Ik wil koffie! Je gaat op zoek naar mensen die je kunnen leren hoe je koffie kunt zetten. In dit proces programmeer je jezelf om koffie te zetten. Je kopieert de handelingen en gedachten van de ander en na een aantal sessies beheers je het koffiezetten. Hoera! Je bent inmiddels bewust en bekwaam. Tijd voor diploma!

Na een aantal keren koffiezetten ga je steeds meer op je eigen manier te werk. Als hetgeen je hebt geleerd niet goed bij je past, verander je langzaam de regels in een voor jou beter passend proces van koffiezetten. Het gaat niet meer om de handelingen te kopiëren zoals je het hebt geleerd, maar pas je de algemene regels toe aangevuld met je eigen ideeën. Je wordt meester in koffiezetten! Je hebt iets eigens toegevoegd. Je bent onbewust bekwaam geworden.

Als jouw manier van koffiezetten uniek is, dan zullen mensen naar je toekomen met de vraag hoe je dat nou doet. Dan wordt het tijd om anderen te leren: De ander bewust te maken van het proces. Je hebt een vonk laten overspringen.

Zo durf je uiteindelijk ook andere soorten koffie te zetten om zo te ontdekken wat voor jou de lekkerste koffie is! En kan je genieten van het leven.

De kunst van het koffiezetten zit uiteindelijk niet in het proces, maar in de eerste bewustwording van koffie. Hierin zit het hele proces voor jou opgesloten. Ga er voor! Sta open voor alle nieuwe prikkels om je heen. Leef meer bewust in het hier en nu. Dit is het moment van ontdekken!

We zijn zo moe…

Weet je wat vermoeiend is? Het voortdurend vechten tegen de bierkaai… Je hele leven de wortel achterna rennen die je voortdurend wordt voorgehouden. Heb je je ooit wel eens omgedraaid? En bekeken wie die wortel nou eigenlijk vasthoud? Misschien weet je het antwoord wel, maar durf je dit eigenlijk niet te veranderen.

Het leven achter de wortel, is een voortdurend najagen van iets ongrijpbaars. Uiteindelijk wordt degene die de wortel voorhoudt er beter van. Die heeft tenslotte iemand gevonden die bereid was om zijn kar te trekken. Ondertussen ben jij degene die voortraast in de hoop de wortel te pakken te krijgen.

Door al dit gejakker zijn we wel vergeten wat er op onze weg komt. Door gefixeerd te zijn op de wortel, zien we de rest van de wereld niet meer. Sterker nog: We hebben van het middel ‘wortel’ een doel gemaakt. Maar niet ons eigen doel! Dit is het ongrijpbare doel van anderen die ons voortdurend in beweging houden in richtingen die niet de onze zijn.

Daar word je heel moe van!

Zo moe dat je in de stress schiet om de wortel te bereiken, of nog erger: Je raakt overspannen en burn-out.

Misschien is vandaag wel de dag om eens na te denken over je eigen voorgehouden wortels. Zijn ze eigenlijk wel van jou? Zo niet, waarom loop je daar dan achteraan. Eigenlijk weet je allang dat je jouw doelen niet kan bereiken door voortdurend anderen te plezieren met de kar te trekken in hun richting.

Misschien is het vandaag wel de dag om los te laten van alles wat jou in de weg zit om je eigen doelen en wensen te bereiken. Je raakt zo langzamerhand uitgeput om anderen te plezieren. Zo heb je nooit energie genoeg om datgene te doen wat jij nou eigenlijk wilt…

Het herkennen van de vastzittende patronen in het ‘wortel jagen’ valt niet mee. Maar als je écht bereid bent je eigen wensen te realiseren, zal je merken dat je minder gestrest bent en vrijer in het leven staat. Er zijn altijd mensen die bereid zijn jou mee te helpen op je pad. Je hoeft er alleen maar voor open te staan!

Wetenschap wordt zweverig…

Dat wetenschappers vage uitspraken doen, daar zijn we inmiddels wel aan gewend. Hoe vaak komt het niet voor dat als een wetenschapper een betoog houdt en dat we er niets van begrijpen: Gezwam in de ruimte… maar, hij is wetenschapper, heeft het bewezen en heeft dus altijd gelijk.

Politici en andere machthebbers verschuilen zich achter wetenschappelijke bewijzen. Proberen zelfs allang beproefde en wetenschappelijk bewezen geneeswijzen opnieuw van de kaart te krijgen met andere bewijzen. Deze week stond bijvoorbeeld de homeopathie weer in een kwaad daglicht. Welke angst zit daar nou achter? Het verliezen van macht?

In de kwantumfysica is allang aangetoond dat zeer kleine energiedeeltjes op willekeurige momenten opdoemen en verdwijnen in het niets én dat een zelfde deeltje op twee verschillende plaatsen tegelijk kan zijn. Daarbij bewegen de deeltjes volgens de patronen en gedachten van de waarnemer. Aangezien alles uit energie bestaat, betekent dat dan ook dat alle materie te vervormen is door de waarnemer. Einstein, een van die omstreden wetenschappers is begonnen met het onderzoeken hiervan. Hij ontdekte de relativiteitstheorie, de grondlegger van de kwantumfysica. Volgens de ‘oude’ natuurwetenschappelijke wetten is deze theorie onmogelijk en wordt zelfs uitgesloten van elke natuurkundige berekening.

Wat wil dit alles zeggen: De wereld is geen statisch gegeven waarin wij mensen afhankelijk zijn van de wetten gesteld door de materie, maar dat wij, als waarnemer, de wereld creëren (de materie vervormen) met onze gedachten en dat alles aan een voortdurende verandering onderhevig is.

Dit uitgangspunt geeft aan dat wetenschap heeft aangetoond dat wij mensen in staat zijn onze eigen wereld te creëren. Onze eigen illusie. Wij nemen de wereld waar door onze zintuigen, met onze beperkingen en onze patronen. We leven daardoor dus in ons zelf gecreëerde illusie.

Zie daar het verband met de esoterie. Die gaat er al eeuwen vanuit dat jij de enige bent die jouw wereld (illusie) kan veranderen (vervormen) met je gedachten. Wil je dan ook vrijer en makkelijker in het leven te staan, dan is het aan te bevelen je te ontdoen van alle beperkende elementen in je waarneming. Zo creëer je dagelijks jouw eigen wereld.

De enige beperking, is de beperking van je eigen denken. Door jezelf bewust te maken van alle beperking én het loslaten daarvan is een levensopdracht voor iedereen. Door goed te luisteren naar je eigen lichaam, de ander te zien als een spiegel van jezelf én je de bereidheid hebt tot verandering, Leef je uiteindelijk je eigen Wens.

Gelukkig zijn er mensen die bereid zijn anderen (en zichzelf) hierbij te helpen.

Vrijheid

Als we vrijheid zo belangrijk vinden in ons leven, hoe komt het dan dat we onszelf steeds meer beperken? Er is één simpel antwoord, maar een o zo lange weg terug: Angst.

Kijk naar de laatste aanslagen en dreigingen in de wereld. Het enige doel van terreur is zaaien van Angst. En wat gebeurt er dan? We zoeken naar een krachtig persoon of groep waarbij we onszelf veilig gaan voelen. Volledig gemanipuleerd. We zijn zelfs bereid een stuk van onze vrijheid in te leveren.

Zo kwam een man bij mij in de praktijk. 32 jaar, gestuurd door zijn vrouw (mijn vrouw zegt dat jij me wel kunt helpen), moe, toe aan vakantie (46 vakantiedagen, maar kan nog niet weg door de drukte) en gaat zitten met een zucht.

‘koffie?’, vraag ik, ‘Graag, maar uh, je doet toch geen voodoo en andere enge dingen hè? Mijn vrouw d’r hoofdpijn is zo goed als weg, maar voor mij niks geen zweverig gedoe hoor. Ik heb al jaren last van mijn maag en Rennies helpen ook…’

Als ik vraag of hij er zelf in geloofd dat ik hem kan helpen, botst hij tegen zijn eerste angst aan en weet eigenlijk geen antwoord. ‘Leuk hoor’, zeg ik ‘als je er zelf al niet in geloofd, wie geloofd er dan wel in? Denk je dat ik er dan nog in geloof?’

Daar moest hij wel even over nadenken. Na de koffie maak ik een scan met de NLS-Essence. Tijdens de scan voel ik dat hij het spannend vindt en leg uit wat we zien op het scherm. Het is tenslotte zijn feestje…

In de analyse benoem zijn dominante vader en opa stukken. Hij knikt wat ongelooflijk. ‘Als je niet werkt, dan zal je niet eten’ en ‘Ik bepaal wat hier te zeggen valt.’ Ik merk een herkenning en voel het verdriet dat hierop vast zit. Ik zie specifieke teksten in het beeld dat geef aan dat religie een belangrijke plaats heeft bij ouders en voorouders. Hij slikt en knikt. Ik zeg: ‘Je hebt een heleboel dingen niet kunnen doen omdat je van je ouders de kerk hoog in het vaandel moest houden. Altijd maar presteren en moeten doen wat anderen van je wilde…’

Hij breekt en begint te huilen, schrikt van zichzelf en corrigeert zich. Ik zeg dat het ok is en dat je daar best verdrietig over mag zijn. Al schokkend en huilend verteld hij zijn verhaal.

Zijn maagpijn is verdwenen, en oja, ik mocht niemand vertellen dat hij had gehuild en wat ik had gedaan, want dat zweverige gedoe vindt hij toch niks…

Wat wil ik nou eigenlijk?

Hoeveel mensen stellen zich deze vraag wel eens af? Ergens in ons leven komt er een besef van wat we nou eigenlijk aan het doen zijn. Dit kan zijn in werk, relatie, vrienden of zelfs de zin van het leven.

Grote vragen, zo eenvoudig gesteld. Ooit, toen we nog klein waren, vroegen we ons niet veel af. We leefden in een gesteld patroon wat door onze ouders of verzorgers was bepaald. We leerden wat goed was en wat niet. Hiermee beperkten we ons leven al in een bepaalde richting. En zo, gaandeweg ons leven, zijn we steeds meer dingen niet gaan doen. Richtingen niet ingeslagen om welke reden dan ook.

Zie het als een brede snelweg. Bij elke hindernis zijn we onszelf gaan inperken en gaan behoeden voor nog eens zo’n confrontatie. De snelweg werd een autoweg en verkleind zich in de loop van ons leven naar een b-weg of zelfs zandpad. Het reizen gaat minder snel en we ervaren steeds minder vrijheid.
Waarom houden we onze beperkingen dan vast? In de eerste plaats is het best veilig. Het biedt ons bescherming. We hebben onszelf tenslotte niet voor niets beperkt. Daarnaast leidde deze beperkingen naar dat wie we zijn geworden. Elke keuze die we ooit gemaakt hebben rechtvaardigt ons bestaan.

Toch zou het best eens lekker zijn om over onze veilige muurtjes heen te kijken. Ons systeem gaat dat vanzelf aan: we voelen ons niet meer thuis op bepaalde plekken. We vinden ons werk niet meer leuk. We zijn snel moe, geïrriteerd en kunnen weinig meer verdragen… Allemaal aanwijzingen dat het tijd wordt eens een pas op de plaats te maken en eens te kijken naar wat het leven ons nog meer biedt.

Dit valt niet altijd mee…

Het aangaan van de confrontatie met jezelf, geeft een onomkeerbaar traject van verandering. En elke verandering betekent minder veiligheid.

Gelukkig zijn er op deze wereld heel wat mensen die mensen helpen. In welke vorm van transformatie dan ook: artsen, therapeuten, dominees, maar zelfs je ouders, partner of je kinderen. In dit leven ben je nooit alleen. Al voelt het soms wel zo. Zeker als het gaat om ingrijpende veranderingen…

Weet dan dat er altijd mensen zullen zijn die je op je pad tegenkomt. Precies de juiste mensen op het juiste tijdstip.

Weet jij al wat je wilt?

Wat nou zweverig…

Mijn vak is zweverig. Ik zweef dan ook voortdurend aan een touwtje over de wereld. Ik zeg hele wazige dingen en ben heel zielig. Zo hoort het. Want als je werkt met energie en aura’s dan spoor je niet helemaal… Toch blijkt dat het ongeziene meer in ons leven verweven zit dan we zelf denken.

Toen ik nog klein was en op de middelbare school zat vroeg ik mij af wat er nou beter was aan de ene religie of aan de andere. Dat ben ik gaan onderzoeken. Ik kwam overal: bij katholieken, baptisten, moslims, joden, boeddhisten en in de ons allerbekende protestantse kerk. Ik mocht overal komen, maar ‘De enige algemene christelijke kerk’ had de waarheid. Ik had het dus gevonden: Ik werd christen en ging geloven!

Geloven in God is namelijk niet zweverig. Het is duidelijk en tastbaar doordat er een groep is die gezamenlijk het zelfde doel nastreeft. Aan deze groep hangen regels en wetten en hieromheen vormt zich in een instituut. Dat geeft veiligheid en geborgenheid: een goed gevoel. Het instituut heeft sanctie mogelijkheden en heeft een duidelijke mening waarnaar je je geloof behoord te vervoegen. Niks zweverigs dus…

We hebben ook een heilige geest en engelen. We dopen met water als ritueel. We geven heel ons hart. Fysiek gezien overlijd je dan, maar zweverig is dit alles niet. Iedereen weet tenslotte hoe je hierin moet geloven.

In mijn wereld bestaat alles uit energie. Energie is een trilling. En trilling heeft een frequentie. Als mens ben ik in staat om die energie op te vangen. Bepaalde frequenties kan ik zien, zoals bomen, huizen auto’s en mensen. Ik kan ze ook horen: muziek, gesprek, wind en stilte. Of ruiken, proeven. Ik kan ook voelen: ik voel aanraking en streling, maar ook stemmingen van anderen of voel een omgeving aan.

Nou heb ik geleerd om me af te stemmen op energie van anderen met zo weinig mogelijk energie van mezelf. Net zoals je op een radio een zender zoekt. Als ik mij op die ander heb afgestemd, dan kan ik de energie ‘lezen’. Dit heet reading. Ik vertaal de energie naar beelden en gevoel. Dit kan ik dan vertellen aan de ander. Net zoals jij een boom ziet, zo kan ik jou zien. Alleen ik zie iets meer detail. Daar kan ik jou nou mee helpen als je het even niet meer weet, of net even niet (meer) ziet.